مدیریت محتوا که با نام اختصاری CM شناخته می‌شود، مجموعه‌ای از فرایندها و فناوری‌هاست که جمع‌آوری، مدیریت و انتشار اطلاعات را در هر شکل یا به هر روش، پشتیبانی می‌کند. در سال‌های اخیر این اطلاعات معمولاً محتوا، یا به‌طور دقیق، محتوای دیجیتالی نامیده می‌شود.
محتوای دیجیتالی ممکن است به شکل متن (مانند اسناد الکترونیکی)، فایل‌های چندرسانه‌ای (مانند فایل‌های صوتی یا تصویری)، یا هر نوع فایل دیگری باشد که از چرخهٔ عمر محتوا (که نیاز به مدیریت دارد) تبعیت می‌کند و استانداردهای آن را داشته باشد.
فرایند مدیریت محتوا
شیوه‌ها و اهداف مدیریت محتوا بر اساس مأموریت و ساختار نظارت سازمانی متفاوت است. سازمان‌های خبری، وب‌سایت‌های تجارت الکترونیکی و مؤسسات آموزشی، همگی به شیوه‌های مختلف از مدیریت محتوا استفاده می‌کنند. این امر، تفاوت در واژگان و نام‌ها و تعداد مراحل فرایند را نشان می‌دهد.
مثلاً، نمونه‌ای از محتوای دیجیتالی توسط یک یا چند نویسنده ایجاد می‌شود. با گذر زمان ممکن است آن محتوا ویرایش شود. یک یا چند نفر ممکن است بعضی غلط‌های ویرایشی را تذکر دهند که محتوا را برای انتشار بهبود بخشد. انتشار می‌تواند شکل‌های مختلفی داشته باشد؛ می‌تواند عمل انتقال محتوا به دیگران، یا اعطای حق دسترسی دیجیتالی به یک محتوای مشخص برای یک فرد مشخص یا گروهی از افراد باشد. بعدها ممکن است محتوا توسط شکل دیگری از محتوا جایگزین، و در نتیجه حذف، یا غیرقابل استفاده شود.
مدیریت محتوا یک فرایند ذاتاً مشترک است که اغلب شامل نقش‌ها و مسئولیت‌هایی به شرح زیر است:
- خالق: مسئول ایجاد و ویرایش محتوا است؛
- ویرایشگر: مسئول تنظیم محتوای پیام و روش تحویل، شامل ترجمه و محلی‌سازی؛
- ناشر: مسئول انتشار محتوا برای استفادهٔ افراد؛
- مدیر: مسئول مدیریت مجوزهای دسترسی به پوشه‌ها و فایل‌ها، معمولاً با استفاده از تخصیص حقوق دسترسی به گروه‌ها یا نقش‌های کاربری وظیفهٔ خود را انجام می‌دهد. همچنین ممکن است مدیران از راه‌های مختلف، کاربران را یاری و حمایت کنند.
- مشتری، بیننده یا مهمان: کسی که محتوا را پس از انتشار یا اشتراک‌گذاری می‌خواند یا از طریق دیگری دریافت می‌کند.
جنبهٔ حیاتی مدیریت محتوا، توانایی مدیریت نسخه‌های مختلف محتوای منتشرشده است. نویسندگان و ویراستارها اغلب نیاز دارند نسخه‌های قدیمی ویرایش‌شده را به دلیل شکست فرایند یا یک سلسله ویرایش‌های نامطلوب، بازیابی کنند.
جنبهٔ دیگر مدیریت محتوا که به اندازهٔ قبلی مهم است، ایجاد، نگهداری و استفاده از استانداردهای بررسی است. هر بخش از فرایند ایجاد و بررسی محتوا نقش منحصر به فرد و مجموعه‌ای مسئولیت در توسعه و/یا انتشار محتوا دارد. هر عضو از تیم بررسی نیاز به استانداردهای روشن و مختصری دارد که باید همیشه برقرار باشد تا ثبات طولانی‌مدت و سلامت پایگاه دانش را تضمین کند.
یک سیستم مدیریت محتوا مجموعه‌ای از فرآیندهای خودکار است که ممکن است ویژگی‌های زیر را پشتیبانی کند:
- وارد کردن و ایجاد اسناد و مواد چندرسانه‌ای؛
- تعیین تمام کاربران کلیدی و نقش‌های ایشان؛
- توانایی تخصیص نقش‌ها و مسئولیت‌ها به گروه‌های مختلف یا انواع محتوا؛
- تعریف وظایف گردش‌کار اغلب همراه با پیام، طوری‌که مدیران محتوا از تغییرات محتوا آگاه شوند؛
- توانایی پیگیری و مدیریت نسخه‌های متعدد یک محتوای خاص؛
- توانایی انتشار محتوا در یک مخزن برای حمایت از دسترسی به محتوا. به‌طور فزاینده، مخزن بخش اصلی یک سیستم است، و امر جستجو را با بازیابی اطلاعات در هم می‌آمیزد.
سیستم‌های مدیریت محتوا شکل‌های زیر را به خود می‌گیرند:
- یک سیستم مدیریت محتوای وب، نرم‌افزاری برای مدیریت وب‌سایت است، که اغلب به‌طور ضمنی به این معنا به کار می‌رود؛
- کار تشکیلات هیئت تحریریهٔ یک روزنامه؛
- گردش‌کار برای انتشار یک مقاله؛
- یک سیستم مدیریت اسناد؛
- یک سیستم مدیریت محتوا با منبع واحد، جایی که محتوا در قطعه‌های یک پایگاه‌دادهٔ رابطه‌ای ذخیره می‌شود.
منبع: ویکی پدیا